حرکات کره چشم در هر چشم به وسیله ۶ عضله خارج کره چشمی که به اطراف کره چشم می چسبد کنترل می شود. اختلال حرکتی و یا عدم هماهنگی آن ها می تواند منجر به انحراف چشم یا لوچی (استرابیسم) شود.
عضلات خارجى چشم شامل ۴ عضله راست (رکتوس) و دو عضله مایل می باشند. عضلات رکتوس چهار عضله هستند که از حلقه احاطه‌کننده عصب بینائى (حلقه زین) در راس کاسه چشم منشاء مى‌گیرند و در چهار قسمت فوقانی، تحتانی، خارجی و داخلی در قدام استواى کره چشم به آن متصل مى‌شوند.
عضلات مایل شامل دو عضله هستند: عضلهٔ مایل فوقانى و مایل تحتانى که عضله مایل فوقانى بلندترین و نازک‌ترین عضله خارجى چشم است. مبداء عضله مایل فوقانى از بالا و داخل سوراخ اپتیک مى‌باشد. در جلو، تندون آن در غلاف سینوویال از قرقره مى‌گذرد و به عقب برگشته و در خلف استواى کره چشم، زیر رکتوس فوقانى به سطح کره چشم متصل مى‌شود. عضله مایل تحتانى از سمت نازال (بینی) کاسه چشم منشاء گرفته و از زیر عضله مستقیم تحتانى گذشته در خلف استواى کره چشم (درست در زیر ناحیه ماکولا) به سطح کره چشم متصل مى‌شود.
غلاف عضلات خارج چشمى در محل اتصال به کره چشم در امتداد کپسول تنون قرار مى‌گیرند. عضلات مایل فوقانى عصب قرقره ای (تروکلئار)(زوج IV) و عضله مستقیم خارجى ازعصب دورکننده (ابدوسنس)(زوج VI) و سایر عضلات از عصب اکولوموتور (زوج III) عصب مى‌گیرند. خون‌گیرى عضلات خارج چشمى از شاخه‌هاى شریان افتالمیک (چشمی) مشتق از کاروتید داخلی مى‌باشد.